انقلاب اسلامی و تمدن غرب تقابل دو رویکرد و تفکر در نوع نگاه به زندگی اجتماعی بشریتند، که لازم است این دو اندیشه مورد کند و کاو قرار گیرند، بنابراین سعی شده تا در ادامه مبحث به تشریح آنها پرداخته شود، تا جایگاه و رسالت هر کدام مشخص گردد. در ادامه این مبحث ابتاعا به موضوع انقلاب اسلامی می پردازیم و همچنین در ادامه از غرب نیز سخن به میان خواهیم آورد .
در طول تاریخ هر جریان و رویدادی که از متن اجتماع خیز بر می داشته و به سمت انقلاب کشاند می شد بااشکال گوناگون ازسوی اندیشمندان اجتماعی و سیاسی مورد تحلیل و بررسی واقع می شد و این نگاه ها و تفکرات سردمداران آن انقلاب ها بوده اند که آینده آن انقلاب را در نیل به سوی اهداف و آرمان های خود یاری می کردند، انقلاب اسلامی ایران نیزسوای از ا ین قاعده نبوده و نیست، و اگر ماهیت حقیقی آن شناسایی و معرفی نگردد، باعث فراموش شدن اهداف، آرمان ها و در نتیجه زاویه پیدا کردن جامعه انسانی از آن می گردد.
انقلاب اسلامی که از دل یک تفکر شیعی در سال 57 به رهبری بزرگ مردی الهی حضرت امام روح الله رحمت الله علیه اتفاق افتاد که به دنبال بیدار کردن فطرت ها برای رسیدن به حضرت مقصود بوده و هست، نیز در متن خود شاهد نوع نگاه های متفاوتی بوده که لازم به یادآوری آن ها پرداخته شود تا بتوان ماهیت واقعی انقلاب را خوب شناسایی کرد، بنابراین به طور اجمالی می توان دیدگاه های مربوط به انقلاب اسلامی را در دوسطح طبقه بندی کرد، نگاه اول اینکه به انقلاب به عنوان یک حادثه سیاسی در قرن بیست نگاه می شود و به دنبال کشیدن اذهان عمومی به سمت خود می باشد. و اما نگاه دوم دیدگاهی است که انقلاب اسلامی را همان امتداد غدیر دانسته که سینه به سینه و نسیل به نسل جلو آمده تا با عنایت خاص الهی در دورا نی که امکان حاکمیت امام معصوم فراهم نیست سخن معصوم علیه السلام درهمه تصمیم گیری های جامعه در صحنه باشد، تا اینکه حاکمیت خود امام معصوم ظاهر شود یعنی اینکه انقلاب اسلامی از غدیر شروع شده و در نهایت به حاکمیت حضرت مهدی روحی فدا ختم خواهد .
اما نگاه اول که یک نگاه سطحی و ظاهری در پایین ترین حد به انقلاب اسلامی است ، انقلاب اسلامی راسرنگونی یک رژیم و حکومت و روی کار آمدن حکومت جدید به مثابه دولت های قرون گذ شته نگریسته می شود و باعث می شود که با قدرت گرفتن چنین تفکری در صحنه اجرایی انقلاب اسلامی به جایی برسیم، که به جای اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی که بایدبه دنبال بستر سازی برای تعالی انسان، نفی فرهنگ غربی و اثبات اسلام است به دنبال منافع ملی و حزبی بوده و چه در امور سیاست خارجی ، فرهنگ داخلی و معرفی اسلام به جامعه جهانی دچار تزلزل مشهود که مهم ترین آن ترس از ابر قدت های مادی اندیش و کوتاه آمدن بر سر حقانیت جامعه اسلامی خود گردیده و باعث تعامل و سازش با دشمنان خدا و دین اسلام شودودر نهایت به جایی ختم می شود که نتیجه چنین تفکراتی، حاکمیت تفکرات سکولار به جای تفکر دینی در متن اجتماع می باشد، در صورتی که خداوند در آیه 39 سوره انفال می فرمایند : « ای مؤمنان با کافران جهاد کنید که در زمین فتنه و فسادی دیگر باقی نماند و آئین همه دین خدا گردد و چنانچه از کفر دست کشیدند خدا به اعمالشان آگاه و بصیر است.»
آیه فوق این پیام را به ما می دهد که هدف، تنها باید در راستای جاری شدن شریعت و احکام الهی در جامعه باشد و برای تحقق این مهم از هیچ قدرت و تفکری نباید هراسید تا دین خدا فراگیر شود و این با سازش و مدارا از روی ترس و دلهره از آینده منافات دارد.
اما دیدگاه دوم انقلاب اسلامی را یک نظام اجتماعی پویا، که در همه صحنه ها ظهور و حضور کامل باید داشته باشد، به دنبال شرایطی است تا جهان را از لحاظ اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی طوری شکل دهد، که متفاوت از سبک و روش کنونی باشد، البته این طیف فکری معتقدند که برای تحقق این مهم باید متحمل هزینه هایی هم شد چراکه استعمار و استکبار جهانی و تمدن غرب و همچنین نفاق داخلی به راحتی اجازه تحقق چنین امری را نمی دهند و این می طلبد که همواره آماده و در صحنه بود و در حین پرداخت چنین هزینه هایی خود را از چنین فرهنگی برهانیم و در تمام مناسبات خود بر اساس فرهنگ دینی زندگی کنیم .
مطالب عنوان شده بیان تفکر و اندیشه دو دیدگاه مورد بحث بود که ذکر شد، لازم به یادآوری است که اگر در همین چارچوب به تاریخ سی و پنج ساله انقلاب اسلامی نگاه شود مشاهده خواهیم کرد که نقش اساسی که دامن گیر انقلاب در راه نیل به اهداف و آرمان هایش بوده، همان نوع نگاه اول به انقلاب است، چراکه متفکران این نوع طیف فکری به دنبال عمل کردن بر اساس تفکر و زندگی غربی بوده اند و هرجا یک بی حاصلی و ضعف مواجه می شدند آن را به انقلاب اسلامی نسبت می دادند و غافل از این بودند که اگربه استکبار و غرب اجازه میدان دار دهند در دراز مدت تمامی امکانات اقتصادی و فرهنگی ما را از ما خواهند گرفت، چرا که اساس آنها اسلام ستیزی است. این دسته در متن انقلاب با استفاده از سرمایه های مادی و معنوی نظام اسلامی، به دنبال ساختن ژاپنی اسلامی از انقلاب بوده و هستند،نوع سازندگی که با اساس و ریشه انقلاب منافات دارد، ژاپن اسلامی یعنی اینکه همه گزاره های زندگی ما در حوزه های مختلف براساس فرهنگ و تکنولوژی غربی باشد، در حالی که دین و دیانت به کنج خانه ها برود یعنی دینداری را به یک مسئله شخصی و جدای از سیاست قلمداد شود . اما متأسفانه نباید از ضعف و کم کاری های خواص اهل حق چشم پوشی کرد چراکه در اکثر مواقع با سکوت و مصلحت اندیشی های بی جا هم خود را در ورطه سقوط و هم تفکر انقلاب را در پس پرده های حجاب نگه داشته اند.
- ۹۲/۱۱/۱۸
